شد زکف صبر وقرارم طاقت دوری ندارم
در رهش چشم انتظارم «ای خدا مهدی نیامد»
دل همی سوزد زداغش چون شقایق های باغش
از کجا گیرم سراغش «ای خدا مهدی نیامد»
نیست جز او گفت وگویم هر طرف در جستجویم
سوزم وهر لحظه گویم «ای خدا مهدی نیامد»
ای شب،ای مه،ای ستاره، شدزغم دل پاره پاره
ورد من باشد هماره «ای خدا مهدی نیامد»
در غم عشقش بنالم همدم آه وفغانم
هست از آن ورد زبانم «ای خدا مهدی نیامد»
جلوه اش هر دیده جوید راه عشقش دل بپوید
کعبه هم هر لحظه گوید «ای خدا مهدی نیامد»
گل جمالش را ستاید سرو سر بر خاک ساید
در چمن بلبل سراید «ای خدا مهدی نیامد»
تا به کی این بی قراری در غمش بی اختیاری
تا به کی گویم به زاری «ای خدا مهدی نیامد»
آه آه از درد هجران آه از دوریّ جانان
صبرمن آمد به پایان «ای خدا مهدی نیامد»
هست وصلش آرزویم در صفاومروه جویم
در طواف کعبه گویم «ای خدا مهدی نیامد»
دل چو گل خواهد شکفتن مژده ی وصلش شنفتن
تا به کی بایست گفتن «ای خدا مهدی نیامد»
